نمونه پیدا شده شواهدی از وجود نوعی سرطان مهاجم بافت استخوانی به نام استئوسارکوما را در خودش دارد. این کشف ممکن است به ما کمک کند تا دریابیم که این بیماری چطور انسان را مبتلا می‌کند. این یافته همچنین نشان می‌دهد عامل فعال شدن برخی سرطان‌ها در گذشته تکاملی ما است و لزوما به سبک زندگی مدرن ما ارتباط ندارد. «ادوارد اودِز» از دانشگاه «ویت واترزرَند» در آفریقای جنوبی و یکی از محققان این کشف می‌گوید:« دارو‌های سرطان امروزی با این فرض ساخته می‌شوند که این بیماری به سبک زندگی مدرن ما بستگی دارد». او ادامه می‌دهد:« اما مطالعه ما نشان می‌دهد که ریشه این بیماری به در وابستگان باستانی ما وجود داشته، میلیون‌ها سال قبل از اینکه زندگی مدرن صنعتی پدید بیاید».
به گزارش دانشمند آنلاین و به نقل از ساینس آلرت محققانی که این کشف را انجام داده‌اند می‌گویند هنوزنمی‌دانند این استخوان پا متعلق به یک بچه یا یک بزرگسال است و نمی‌دانند این اسخوان متعلق به کدام انسان‌ریخت است، اما از تعلق آن به جنس انسان اطمینان دارند. آنها همچنین نمی‌دانند این سرطان باعث مرگ صاحبش شده است یا نه، اما می‌گویند بر توانایی حرکتی او تاثیر زیادی داشته و باعث درد زیادی هم شده است. مقاله نوشته شده بر مبنای این کشف می‌گوید که در همان سایت نمونه دیگری با تومور استخوانی پیدا شده است که حتی قدیمی‌تر است و 1.98 میلیون سال قدمت دارد، اما برخلاف نمونه دیگر سرطانش خوش خیم بوده است.
این ایده که سرطان یک بیماری نسبتا مدرن است ریشه در مطالعه مومیایی‌های مصری دارد که در آنها حتی یک نمونه تومور هم پیدا نشده بود.
پیش از این قدیمی‌ترین نمونه یافت شده با سرطان استخوانی 120 هزار سال قدمت داشته است. نکته عجیب در مورد سرطان خوش خیم یافت شده این است که در استخوان یک کودک 12 یا 13 ساله وجود داشته است، چیزی که تا پیش از این در نه در گذشته و نه حتی در نمونه‌های جدید دیده نشده بود.
این ایده که سرطان یک بیماری نسبتا مدرن است ریشه در مطالعه مومیایی‌های مصری دارد که در آنها حتی یک نمونه تومور هم پیدا نشده بود. با این حال و پیش از این کشف هم محققان می‌دانستند سرطان صرفا ریشه در سبک زندگی مدرن ندارد و صرف نظر از دلایل قطعی ژنتیکی، اگر هر انسانی به اندازه کافی عمر کند قطعا مبتلا به سرطان می‌شود. یکی از نظریات درباره عوامل موثر در ابتلای انسان به این بیماری تخریب تلومرها است. تلومرها که همچون پوششی ابتدا و انتهای رشته‌های DNA را پوشانده‌اند، از آسیب به محتوای ژنتیکی بدن انسان جلوگیری می‌کنند. گذر زمان اما باعث کوتاه شدن این تلومرها شده تا جایی که آنها ناپدید می‌شوند. این رخداد شانس تخریب DNA و ابتلا به سرطان را افزایش می‌دهد. محققان گمان می‌کنند علاوه بر مسائل ژنتیکی سبک زندگی و در قرار گرفتن در معرض آلاینده سرعت تخریب و کوتاه شدن تلومرها را افزایش می‌دهد. این یافته‌های جدید اما مهر تاییدی است بر شواهد ژنتیکی‌ای که نشان از قدمت سرطان در موجودات زنده دارد.
