محققان استرالیایی تغییرات تکاملی مهمی در تنظیم انسولین در دو گونه خاص- پلاتیپوس و خارپشت بی‌دندان - کشف کردند که می‌تواند کلید درمان دیابت نوع 2 در انسان‌ها باشد.
به‌گزارش دانشمند آنلاین، یافته‌های این تحقیقات که در ژورنال نیچر منتشر شده‌است نشان می‌دهد همان هورمونی که در روده پلاتیپوس ترشح می‌شود و گلوکز خون این جانور را تنظیم می‌کند، در زهرش نیز وجود دارد.
این هورمون که به نام «پپتید گلوکاگون‌مانند-1» (GLP-1) شناخته‌می‌شود، در هر دو گونه انسان و حیوان باعث تولید انسولین و پایین‌آمدن گلوکز خون می‌شود. اما GLP-1 در عرض چند دقیقه کاهش می‌یابد.
در بیماران دیابت نوع دو مقدار انسولینی که GLP-1 باعث تولید آن می‌شود کم‌تر از آن است که بتواند قند خون را تنظیم کند. بنابراین داروهایی شامل حالت‌های پایدارتری از این هورمون مورد نیاز است تا مقدار انسولین ترشح شده افزایش یابد.
تحقیقات نشان می‌دهد هورمون GLP-1 در این دو حیوان به‌گونه‌ای تکامل یافته‌است که مقاومت بیشتری نسبت به آنچه در خون انسان دیده‌می‌شود از خود نشان می‌دهد.
پلاتیپوس در فصل جفت‌گیری زهری بسیار قوی تولید می‌کند که در رقابت بین نرها استفاده می‌شود. تحقیقات نشان‌می‌دهد GLP-1 که در روده پلاتیپوس باعث تنظیم قند خون می‌شود و زهر آن که برای دفع دیگر پلاتی‌پوس‌های نر در فصل تولیدمثل به‌کار می‌رود، عملکرد متناقضی نشان‌می‌دهند.
GPL-1 موجود در زهر پلاتیپوس حالت پایدارتری دارد و آنچه برای درمان دیابت نوع 2 مطلوب تر است همین حالت پایدار است.
این یافته‌ها می‌تواند ما را در درمان دیابت یاری کند. اینکه چگونه یافته‌مان را به یک شیوه درمانی مبدل کنیم موضوع تحقیقات آینده خواهد‌بود.
