گروهی از دانشمندان کره جنوبی در پژوهشی که تاکنون یک‌دهه از آن سپری شده است شیوه‌ای را یافته‌اند که با کمک باکتری سمی سالمونلا می‌تواند به جنگ با سرطان برود.
به‌گزارش دانشمندآنلاین، سلول‌های سرطانی تمایل دارند به نقاطی از بدن بچسبند که به‌نوعی نقطه کور دستگاه ایمنی ما به‌شمار می‌روند. درحقیقت، دستگاه ایمنی در این نقاط خاص، سلول‌های سرطانی را نابود نمی‌کند زیرا آنها را به‌عنوان مهاجم تشخیص نمی‌دهد. به‌همین‌علت، دانشمندان سال‌هاست به طرق مختلف درتلاش‌اند تا دستگاه ایمنی را در این بخش‌ها برای حمله به سرطان فعال کنند. برای مثال، آنها بافت سرطانی را به باکتری‌های آشنا برای دستگاه ایمنی آلوده می‌کنند.
یکی از این تلاش‌ها مربوط به پژوهش گروهی از محققان کره جنوبی است. آنها باکتری سالمونلا را به‌گونه‌ای اصلاح ژنتیکی کرده‌اند که قادر است دستگاه ایمنی را برای دادن یک پاسخ قدرتمند به سلول‌های سرطانی انسان که به بدن موش پیوند زده بودند تحریک کند. نتایج این پژوهش نشان داد که تومورها کوچک شدند و به‌این‌ترتیب، برای اولین‌بار از متازتازشدن آنها جلوگیری شد.
اگر این شیوه بتواند در انسان نیز به همین نتیجه دست یابد می‌تواند گامی روبه‌جلو در زمینه باکتری‌درمانی سرطان باشد.
ازآنجاکه باکتری‌ها اغلب روی بافت‌های مرده اکسیژن زدوده سفت‌ترین تومورها لانه‌گزینی می‌کنند دانشمندان می‌توانند به‌آسانی بافت سرطانی را به هدف مناسب تجمع میکروب‌ها تبدیل کنند. البته تاکنون فقط یک شیوه درمانی از این دست موفق شده مجوز سازمان غذا و داروی آمریکا را دریافت کند که باکتری‌درمانی برای سرطان مثانه است و سایر شیوه‌ها هنوز در فاز آزمایش هستند. زیرا این باکتری‌ها خودشان هم می‌توانند سم تولید کنند.
شیوه درمان
سالمونلا، میکروبی میله‌ای‌شکل و بسیار بدنام و یکی از عوامل اصلی مسمومیت‌های غذایی است. یکی از محیط‌های لانه‌گزینی این باکتری، پوسته آهکی تخم‌مرغ است. سال 2006، دانشمندان دانشگاه ملی چونام در کره جنوبی، نوعی عامل جدید مبارزه با سرطان ایجاد کردند. برای ساخت این اسلحه جدید، آنها از گونه بی‌ضرر سالمونلا که با پروتئینی به‌نام FlaB اصلاح ژنتیکی شده بود بهره گرفتند.
این گروه پژوهشی، به‌سرپرستی جونگ-جون مین، این باکتری اصلاح‌ژنتیکی‌شده را برای درمان سرطان آزمایش کردند. در سری اول آزمایش، آنها این باکتری را به 20 موشی که به سلول‌های سرطان روده بزرگ انسان آلوده شده بودند تزریق کردند. پس‌از 120 روز، مشاهده شد که از 20 موش، در 11 موش سرطان کاملا محو شده است. گروه موش‌های کنترل که باکتری بدون پروتئین FlaB دریافت کرده بودند همچنان به سرطان مبتلا بودند.
در مرحله بعد، این دانشمندان سلول‌های سرطان روده بزرگ انسان را که درحال متازتاز بودند به گروه دیگری از موش‌ها پیوند زدند. سپس به 8 موش از این گروه، سالمونلای با پروتئین FlaB و به 6 موش سالمونلای بدون پروتئین FlaB تزریق کردند. 7 موش هم هیچ درمانی دریافت نکردند. بعد از 27 روز، در موش‌های گروه دوم و سوم، سلول‌های سرطانی متازتاز کردند اما از 8 موش گروه اول فقط در 4 موش سرطان ادامه یافت اما در هیچ‌یک از آنها علائمی از بروز متازتاز دیده نشد.
در روزهای اخیر، نتایج یک دهه از این پژوهش، در ژورنال Science Translational Medicine متنشر شده است و اکنون این دانشمندان آماده‌اند تا تکنیک‌شان را روی مدل‌های حیوانی بزرگ‌تر از موش آزمایش کنند. درصورت تائید این آزمایش‌ها، مطالعات بالینی روی انسان ظرف چندسال آینده آغاز خواهد شد.
