به گزارش دانشمند آنلاین،‌ دانشمندان Virginia Tech  مواردی را شناسایی کردند که در آن‌ها ژنوم ویروس‌های غول پیکر  در ژنوم میزبان جاسازی شده است.  نتایجی که نشان می‌دهد ادغام ژنتیکی توسط ویروس‌های غول پیکر می‌تواند یک موضوع رایج و معمولی باشد و این ویروس‌ها به احتمال زیاد منبع کم ارزش تنوع ژنتیکی در یوکاریوت‌ها هستند.

در این تحقیقات که از ابزار بیوانفورماتیک به نام Viral Recall برای شناسایی و تعیین مرزهای واضح بین ژنوم ویروس و مزبان و نیز ژن‌های مشترک آن‌ها استفاده شده است، محققان دریافتند که برخی از میزبانان بیش از یک عنصر ویروسی را در کد ژنتیکی خود داشتند و حتی در بعضی از آن‌ها سهم ویروس تا 10 درصد ژن‌های میزبان هم می‌رسید.

البته هنوز مشخص نیست که این ویروس ها چه تعداد ارگانیسم مختلفی را می توانند آلوده کنند و اینکه آیا این ژن های ویروسی می‌توانند تغییرات عملکردی را در میزبان خود ایجاد کنند یا اینکه تأثیر ویروس ها در فرم دادن ژنوم میزبان چگونه است ، اما نتایج نشان می‌دهد که درون‌زایی توسط ویروس‌های غول پیکر ممکن است بیش از آنچه تصور می‌شد، رایج و معمول باشد.

ویروس‌های عظیم الجثه حدود 10 برابر بزرگتر از ویروس متوسط ​​هستند که ژنوم‌های آن‌ها در برخی مواقع شامل کمک‌ ژنتیک‌های باکتری‌ها و یوکاریوتها از جمله ژن های متابولیکی هستند و به همین دلیل در سطح ژنومی لزوماً ویروسی به نظر نمی رسند.

انتهای پیام/