پس از آتش‌سوزی بزرگی که سال ۲۰۰۲ جنگل‌های سن‌دیگو کالیفرنیا را در کام کشید، کُدی پترسون دل در گرو زندگی دوباره درختان گذاشت.

به گزارش دانشمندآنلاین به نقل از بی بی سی، در دوران کودکی او شادمانه میان درختان می‌چرخید و پیاده‌روی می‌کرد؛ در جنگل‌هایی که خانه خرس‌های سیاه و گوزن‌ها بودند. در ۳۷ سالگی او می‌خواست دین خود به جنگل را ادا کند و بخشی از آن را دوباره بسازد.

اما از بخت بد، در شش سالی که او کارش را آغاز کرده، کالیفرنیا با خشکسالی سختی دست و پنجه نرم می‌کند؛ معضلی که دانشمندان آن را نتیجه تغییرات اقلیمی می‌دانند. در نتیجه از ۷۵۰ درختی که کدی کاشت، ۶۵۰ اصله خشک شدند. او داستان را در شبکه‌های اجتمای به اشتراک گذاشت و داستان غم‌انگیز مرگ درختانش با واکنش هزاران نفر در روز زمین (در ماه آوریل) روبرو شد.

سال ۲۰۱۳ که او و همسرش خانه‌ای خریدند، کدی تجربه نابود شدن جنگل‌های کاج در آتش‌سوزی سال ۲۰۰۲ را داشت و می‌دانست که احیای جنگل‌ به تنهایی کار بسیار سختی است. پس از گرفتن بودجه دولتی برای کاشتن درختان، او کاری را شروع کرد که می‌توان به آن لقب "نبرد یک نفره" داد.

کدی گفت: "هرچه می‌توانستم راجع به احیای جنگل‌ها، گیاه‌شناسی، بوم‌شناسی و خاک مطالعه کردم. هزاران میوه بلوط، کاج و دانه‌های آن‌ها را جمع کردم. همراه با همسرم، یک سوم یخچال را با دانه‌هایی در سطوح مختلف رشد، پر کردم. حیاط پشتی خانه هم پر شد از گلدان‌هایی که در آن‌ها نهال کاشته بودم."

سرانجام او مشغول کاشتن بذرها در کوهستان شد: "از هر راهی که بلد بودم شروع به کاشتن درخت کردم و هر سال چیز تازه‌ای یاد می‌گرفتم. سال اول دانه‌ها را در فضای باز کاشتم و خشک شدند. بعد آن‌ها را در سایه کاشتم و باز خشک شدند."

وقتی موش‌های صحرایی و خرگوش‌ها، دانه‌ها را خوردند او برایشان قفسی ساخت تا از آن‌ها محافظت کند.

به گفته سازمان نظارت بر خشکسالی آمریکا، کالیفرنیا از دسامبر ۲۰۱۱ تا مارس ۲۰۱۹ در وضعیت خشک قرار داشته است. کدی، بذرهایی را که در بخش وسیعی کاشته بود هر دو یا سه هفته آب می‌داد.

او گفت: "باران‌های زمستانی خوب هستند اما دیگر برفی نیست که آب شدن آن کمک کند و باران‌های زمستانی هم نمی‌توانند بذرها را در ماه اکتبر زنده نگه دارند؛ در دوره‌ای که در طول هشت ماه یک قطره باران هم نمی‌بارد. نیمه دوم سال ۲۰۱۷ خشک‌ترین دوره در تاریخ این منطقه بود."

"صدها درخت طی سال‌ها کاشتم و پاسیو و حیاطم را هم پر کردم. تعداد درختانی که خشک شدند از دستم در رفته اما به نوعی اولین باری را که دیدم هرکدام از آن‌ها خشک شده یادم هست."

دانشمندان متوجه شده‌اند که به دلیل تغییرات اقلیمی، کوه‌هایی که در زمستان برف دارند در ایالت کالیفرنیا "چلانده" شده‌اند.

مایکل کافمن، اکولوژیست می‌گوید که تغییرات اقلیمی قطعا روی زنده ماندن درختان موثر بوده است. او گفت: "بدترین جا ارتفاعات پایین است. درختان همیشه در جستجوی شرایط بهتر برای رشد و نمو هستند. ولی الان به دلیل شتابی که تغییرات اقلیمی دارد، نقاطی که مورد علاقه کاج کوهی هستند در ارتفاعات پایین قرار دارند، درختانی که در شیب‌های جنوبی قرار دارند خشک می‌شوند و این گونه هم نمی‌تواند جان سالم بدر ببرد."

البته در این میان نمی‌توان از نقش سایر عوامل هم صرفنظر کرد.

گونه‌های مهاجم مانند علف‌های هرز، که به کمک بشر پراکنده می‌شوند، برای بدست آوردن آب، مواد مغذی داخل خاک و نور آفتاب با گونه‌های بومی رقابت می‌کنند. آتش‌سوزی‌های گسترده که از گذشته تناوب بیشتری پیدا کرده‌اند از دیگر مشکلات جنگل‌های کالیفرنیا هستند.

با اینکه کاج‌های کوهی می‌توانند دوباره خودشان را احیا کنند و حتی بعد از سوختن هم قادر به شکوفه دادن هستند، اما سازمان جنگل‌های آمریکا می‌گوید که آن‌ها نمی‌توانند پس از آتش‌سوزی‌های شدید، چنین کاری را انجام دهند.

با توجه به شمار مرگ و میر درختان، کدی دیگر قبول کرده که باید رویایش را برای ساختن یک جنگل کاج کوهی جدید فراموش کند. ولی مشکلی که او دارد این است که نمی‌داند چگونه باید این قضیه را برای فرزندان سه و شش ساله‌اش توضیح دهد.

او گفت: "به عکسی فکر می‌کنم که چند سال پیش گرفتیم و جلوی صدها نهال‌مان نشسته بودیم و واقعا خوشحال بودیم. چطور به آن‌ها بگویم با ۶۰۰ نهالی که در حیاط پشتی داریم، نمی‌دانم چه کنم؟ این که برای این نهال‌هایی که همراه خودشان بزرگ شده‌اند، هیچ جایی در این جهان وجود ندارد؟"

کدی حالا زمان بیشتری روی فعالیت‌های محیط زیستی و لابی کردن گذاشته است ولی هنوز به طور کامل رویای جنگل خودش را کنار نگذاشته است.

این بار او سراغ یک گونه محلی که نسبت به خشکسالی مقاوم‌تر است رفته: کاج ابرمخروط..