چه حادثه‌ای به روند نابودی دایناسورها که ۶۶ میلیون سال پیش از میان رفتند دامن زد؟ برخورد یک سیارک یا فعالیت فوق العاده آتشفشانی در زمین؟
به گزارش دانشمندآنلاین به نقل از بی بی سی، اخیرا بحث‌هایی در این مورد جریان داشته، اما اکنون گروهی از دانشمندان می گویند می توانند به این بحث پایان دهند. تحلیل تیم او از رسوبات اقیانوسی نشان می دهد که آتشفشان‌های عظیمی که در هند فوران کردند آنقدر برای اقلیم زمین زیر و زبر کننده نبود که باعث انقراض دایناسورها شود.
آتشفشان‌ها می توانند حجم فوق العاده‌ای از گازها را وارد اتمسفر کنند که هم می‌تواند زمین را سرد و هم گرم کند.
به علاوه ابعاد ناهمواری‌های آتشفشانی در هند موسوم به "دیکان ترامپس" عظیم است - صدها هزار کیلومتر مکعب صخره مذاب که طی هزاران سال از دل زمین به سطح فوران کردند.
اما تحقیقات تازه پرفسور ویلسون از دانشگاه ساتهمپتون و همکارانش از سایر بخش‌های اروپا و آمریکا نشان می‌دهد که میان تاثیر و زمان نفوذ فعالیت‌های آتشفشانی با نابودی دایناسورها ناهمخوانی وجود دارد.
این گروه بستر اقیانوس اطلس شمالی را برای خارج کردن گل‌های به جا مانده از آن زمان حفر کرد. او توضیح می‌دهد: "رسوبات اعماق اقیانوس آکنده از ارگانیسم‌های ذره بینی به نام روزن‌داران (Foraminifera) است."
"می‌توانید حدود هزار تای آنها را در یک قاشق چایخوری رسوبات پیدا کنید. و ما می‌توانیم از پوسته آنها برای تشخیص ترکیبات شیمیایی اقیانوس و دمای آن استفاده کنیم. با کمک آنها ما تغییرات محیطی منتهی به انقراض را می توانیم با جزییات ببینیم و دریافتیم که برخورد سیارک دقیقا همزمان با انقراض بوده."
تحقیقات به روی گودالی به قطر ۲۰۰ کیلومتر در خلیج مکزیک نشان می‌دهد که این یک اثر به جا مانده از برخورد یک سیارک است.
این سیارک، در ابعاد یک شهر بزرگ، بعد از برخورد به زمین فورا باعث یک سونامی و آتش سوزی‌های وسیع شد و میلیاردها تن ماده را در همه جهات پرتاب کرد.
اما دانشمندان همچنین اخیرا به این نتیجه رسیده‌اند که سیارک به ناحیه‌ای برخورد کرد که غنی از سولفور بود. وقتی این مواد پودر شد و به هوا برخاست و به لایه های بالایی اتمسفر رسید، به سرعت آب و هوا را سرد کرد، و بسیاری از گونه‌های حیوانی و گیاهی را برای بقا به تقلا انداخت.
آنطور که رکوردهای فسیلی نشان می‌دهد دایناسورها - به غیر دایناسورهای پرنده – نمی‌توانستند از محیطی که دچار بحران شده بود بگریزند. در مقابل پستانداران مفری پیدا کردند و به تدریج در طبیعت غالب شدند که تا امروز ادامه دارد.
مطالعه تازه در نشریه "ساینس" چاپ شده و نویسنده اصلی آن دکتر پینچلی هال از دانشگاه ییل است.
سیارکی که حیات را دگرگون کرد
- دانشمندان اکنون تصور می‌کنند قطر آن سیارک که ۶۶ میلیون سال پیش به زمین خورد ۱۲ کیلومتر بوده
- قطر گودالی که ایجاد کرد حدود ۲۰۰ کیلومتر است و بیشتر آن در زیر آب‌های خلیج مکزیک قرار دارد
- دانشمندان بستر زمین را در داخل این گودال حفاری کرده و با مطالعه مواد زیر بستر، آن رویداد را بازسازی کرده اند
- آنها می‌گویند آن برخورد کاملا توانایی دامن زدن به یک انقراض انبوه را داشته است
